Rudy żelaza, tytanu i wanadu. PL EN Kontakt Relacja z konferencji „Ropa naftowa i gaz ziemny w Polsce: obszary perspektywiczne i postępowania przetargowe w Rudy o wyższej zawartości miedzi spotyka się niestety rzadko. Najczęściej spotykane rudy zawierają przeciętnie 0,5-1% Cu, nie przekraczając 6%. W Polsce na dobre produkcja miedzi rozwija się od 1950 r. dzięki rozpoczęciu eksploatacji legnicko-głogowskiego zagłębia miedziowego. Tradycje przemysłowe regionu sięgają początków XVII w. kiedy to na terenie obecnej gminy Panki wybudowane zostało centrum kuźnic wytwarzające żelazo i stal m.in. na potrzeby armii Rzeczpospolitej. Do eksploatacji złóż rudy żelaza w regionie częstochowskim powrócono na początku lat sześćdziesiątych. Najważniejsze surowce mineralne Polski to węgiel kamienny, węgiel brunatny, rudy miedzi oraz surowce skalne. Duże znaczenie mają też: gaz ziemny, rudy cynku i ołowiu, sól kamienna i siarka. Człowiek powszechnie wykorzystuje surowce mineralne w przemyśle, a po przetworzeniu – w życiu codziennym. Zabytkowa Huta Żelaza z XIX w. w Chlewiskach Terenowy odział Muzeum Techniki w Warszawie jest unikatowym w Polsce zabytkiem techniki i jednym z nielicznych w Europie.
Obiekt obejmuje zespół wielkopiecowy wybudowany przez Francuskie Towarzystwo Metalurgiczne w latach 1882-1892, w którego skład wchodzi wielki piec (produkował 13 ton surówki na dobę), trzy Złoże rud to mała struktura generująca się najczęściej w podziemiach, ale złoża węgla, miedzi i dosyć rzadko żelaza mogą występować na powierzchni. Złoże szmaragdu składa się zazwyczaj tylko z 1 bloku złoża i występuje tylko na biomach górskich. Zaś złoża kwarcu, netherowej rudy złota i pradawnych zgliszczy można 27 listopada 2014, 12:35. Charakterystyczna dla naszego krajobrazu część naziemna dawnej kopalni rudy żelaza zwana popularnie warpiem albo warpą. redakcja. Warpie lub warpy to usypiska Huta żelaza w Chlewiskach mogła poszczycić się ostatnim piecem hutniczym opalanym węglem drzewnym. Wszystko dzięki Francuzom, bo w 1892 to właśnie Francuskie Towarzystwo Metalurgiczne zdecydowało się na inwestycję w budynek. Na hutę składał się piec główny, warsztat mechaniczny, wieża wyciągowa i trzy prażarki rudy. ruda żelaza w polsce występowanie, co to jest? Definicja ruda żelaza w polsce występowanie. Na czym polega ruda żelaza w polsce występowanie? Co to znaczy? Co oznacza? Jak to działa?Czwartkowa sesja przyniosła kolejną poprawę maksimów na WIGu (+0,1%). Delikatnym spadkiem zakończyły się notowania indeksu największych spółek (-0,1%). Balastem blue chipów było Allegro, które Podczas podróży z Diablo 4 możesz natknąć się na małe formacje skalne zwane Ore Veins. Idealnie jest wchodzić z nimi w interakcję, kiedy tylko jest to możliwe, aby zdobyć rudę żelaza/kawałek żelaza. Musisz uważać na żyły rudy i lśniące żyły rudy w obszarach takich jak podziemne kopalnie, piwnice i tunele. Jeśli nie DcGa. Zadanie julnagdzie występują w polsce: 1. ruda miedzi żelaza ziemny Odpowiedz 1 ocena Najlepsza odp: 100% o 21:03 rozwiązań: 2 szkolnaZadaniaGeografia To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać Najlepsza odpowiedź blocked 1. Legnica, Głogów2. Suwałki3. Przemyśl, Husów, Sanok, Odolanów, Kościan, Grodzisk Wielkopolski, Międzychód, Drezdenko. o 14:06 Odpowiedzi (2) blocked gdzieś na dole Polski o 17:45 Dodatkowe zdolności przeładunkowe "Na ten rok zakontraktowanych jest 10,5 mln ton węgla, który ma przypłynąć do Polskich portów, ale udało się wygospodarować dodatkowe 4,5 mln ton zdolności przeładunkowych" - poinformował wiceminister. Wskazał, że najwięcej zakontraktowano do portu Szczecin-Świnoujście oraz do portu w Gdańsku. Nie będzie problemu z przyjęciem i wyładunkiem "Czekamy teraz na gestorów ładunków, aby te dodatkowe moce przerobowe naszych portów wypełnić kontraktami. Aby cała operacja przebiegła sprawnie pod względem logistycznym potrzebujemy szeregu informacji. Np. kiedy przypłyną statki, jakiej będą ładowności, jakiej długości etc. Współpraca z naszymi spółkami węglowymi i energetycznymi układa się bardzo dobrze, dlatego jestem przekonany, że cały projekt zakończy się sukcesem. Na poziomie operacyjnym role koordynatorów pełnią zarządy portów. Nie będzie problemu, żeby węgiel przyjąć w porcie i go wyładować" - dodał. Pieniądze to nie wszystko - Krzysztof Pietraszkiewicz Współpraca między portami bałtyckimi Grzegorz Witkowski zapewnił o dobrej współpracy pomiędzy zarządami wszystkich polskich portów bałtyckich oraz między operatorami w portach. Podkreślił, że operatorzy rozumieją powagę sytuacji. Wiele podmiotów będzie zainteresowanych przewozem węgla w głąb kraju - przyznał. Wiceminister dementuje medialne doniesienia Wiceminister infrastruktury odniósł się także do ostatnich doniesień medialnych w których twierdzono, że polskie porty nie poradzą sobie z przeładunkiem dodatkowych ilości węgla. "Informacje o tym, że porty nie są w stanie przeładować dodatkowych ilości węgla, są nieprawdziwe. Rokrocznie pobijamy kolejne rekordy w przeładunkach. Jeśli w ubiegłym roku polskie porty przeładowały 113 mln ton towarów, to są w stanie przeładować o kolejne 7 czy 8 mln ton więcej" - podkreślił. Przeładunki zboża i rud żelaza z Ukrainy Poinformował, że w tym roku przeładunki wzrosną po raz kolejny. "Zwiększone są przeładunki zboża z Ukrainy czy rudy żelaza z Ukrainy, ponieważ porty ukraińskie na Morzu Czarnym zostały zablokowane" - stwierdził. Witkowski wskazał, że w samym porcie Szczecin-Świnoujście powinno zostać przeładowanych ponad 520 tys. ton samej rudy (w tym rudy żelaza i niklu w tym roku) z Ukrainy. Towary w portach przeładowywane są przez operatorów, którzy mają swoje stawki dzierżawne, mają umowy długoterminowe, urządzenia wyładowcze i załadowcze - przypomniał wiceminister. Najważniejsze jest planowanie "Najważniejsze, jeśli chodzi o przeładunki w portach, jest planowanie, aby statki były rozładowywane na czas, ponieważ ich postój na redzie w oczekiwaniu na rozładunek czy załadunek generuje dodatkowe koszty" - podkreślił Witkowski. Sonda Czy rozumiesz, dlaczego węgiel jest obecnie tak drogi? 19 – WYBRANE SUROWCE METALICZNE Opis planszy Mapa „Wybrane surowce metaliczne” umożliwi Ci zapoznanie się z rozmieszczeniem ośrodków wydobycia rud żelaza i miedzi na kuli ziemskiej. Wyjmij planszę z teczki i ułóż tak, aby wypukły czarny trójkąt znalazł się w prawym dalszym rogu. Zanim zaczniesz oglądać mapę, zwróć uwagę na dodatkowe informacje, znajdujące się na planszy. Tytuł mapy umieszczono w lewym dalszym rogu planszy. W kolejnym wierszu znajduje się skala liczbowa mapy. Mapa została wykonana w skali 1: 90 000 000 (jeden do dziewięćdziesięciu milionów). Skala mapy określa, jaki jest stosunek odległości na mapie do odległości w terenie. Skala 1: 90 000 000 oznacza, że 1 cm na mapie odpowiada 90 000 000 cm, czyli 900 km na powierzchni ziemi. Taka skala pozwala pokazać na jednej planszy wszystkie kontynenty. Niestety w tej skali mają one małą powierzchnię. Dlatego czytanie tej mapy wymagać będzie od Ciebie dużej precyzji i uwagi. W prawym bliższym rogu znajduje się numer planszy. Omawiana plansza ma numer 19. Zanim zaczniesz poznawać treść mapy, sięgnij po oddzielną planszę „Legenda”. Po dokładnym przeczytaniu informacji, w nim zawartych, twoja praca będzie przebiegała sprawniej. Na planszy „Legenda” znajdziesz informacje o sposobie, w jaki przedstawiono na mapie siatkę kartograficzną oraz kontynenty. Na omawianej mapie umieszczono następujące wypukłe elementy siatki kartograficznej, pokazane również na innych mapach w atlasie w tej skali. Są to: ramka mapy. Ma kształt zbliżony do elipsy. Tworzą ją następujące linie siatki kartograficznej: na północy i południu linie, obrazujące bieguny, a na wschodzie i zachodzie południk 170° długości geograficznej zachodniej. Bieguny na kuli ziemskiej są punktami, jednak w zastosowanym odwzorowaniu mają postać linii. Dlaczego tak się dzieje, wyjaśniliśmy przy planszy „Świat – siatka kartograficzna”. Również przy tej planszy, wyjaśniliśmy, dlaczego południk 170° jest prawą i lewą ramką mapy. równik, oznaczony linią złożoną z dużych kropek. W druku barwnym kropki są czarne. Równik biegnie poziomo, przez środek mapy. Jego wartość została opisana w stopniach po prawej stronie ramki. Jest to 0°. Równik dzieli kulę ziemską na dwie półkule: północną i południową. zwrotniki i koła podbiegunowe, narysowane czarną linią złożoną z krótkich odcinków. Przebieg zwrotników i kół podbiegunowych jest podobny do przebiegu równika. Biegną poziomo od lewej do prawej ramki mapy. Zaczynając od północy najpierw znajdziesz linię koła podbiegunowego północnego, później zwrotnik Raka. Następnie odnajdziesz równik. Kierując się na południe od równika, znajdziesz zwrotnik Koziorożca i koło podbiegunowe północne. Wartości zwrotników i kół podbiegunowych opisano w stopniach po prawej stronie ramki. Wartość koła podbiegunowego północnego to 66°33´ szerokości geograficznej północnej, zwrotnika Raka 23°27´ szerokości geograficznej północnej, zwrotnika Koziorożca 23°27´ szerokości geograficznej południowej, koła podbiegunowego południowego 66°33´ szerokości geograficznej południowej. południki 0° i 180° pokazane linią złożoną z drobnych kropeczek, a w druku barwnym grubszą, czarną, ciągłą linią. Południk 0° biegnie z północy na południe, przez środek mapy, łącząc bieguny. Południk 180° ma podobny przebieg, ale położony jest bliżej prawej ramki mapy. Południki 0° i 180° nie są opisane na mapie. Południki 0° i 180° dzielą kulę ziemską na dwie półkule: wschodnią i zachodnią. Przebieg wypukłej siatki kartograficznej jest pokazany jedynie na oceanach. Wszystkie linie siatki kartograficznej, oprócz równika i linii tworzących ramkę mapy, są przedłużone o kilka milimetrów poza ramki, aby łatwiej je było odnaleźć. Siatka kartograficzna w czarnym druku jest taka sama, jak siatka pokazana na planszy „Świat – siatka kartograficzna”. Linię brzegową lądów, tak jak pokazano na planszy „Legenda” narysowano podwójną linią. Od strony oceanów jest to linia ciągła, a od strony wnętrza kontynentów kropkowana. Wnętrza kontynentów i oceany pozostawiono gładkie, bez faktury. W druku barwnym wybrzeża są czarne, lądy zielone, a oceany niebieskie. Zwróć uwagę na to, że linia brzegowa kontynentów została przerwana w miejscach, gdzie przecina lub nakłada się na sygnatury, symbolizujące ośrodki wydobycia rud żelaza i miedzi. Przerwanie linii brzegowej ma na celu ułatwienie czytania mapy. Jak wiesz, równik dzieli kulę ziemską na półkulę północną i południową, a południki 0° i 180° na półkulę zachodnią i wschodnią. Pośrodku mapy znajdziesz przecięcie równika z południkiem 0°. To przecięcie wyznacza cztery ćwiartki kuli ziemskiej. Są to: ćwiartka północno-zachodnia, zajmująca lewą, dalszą część mapy. W tej ćwiartce leży w całości Ameryka Północna. Na północy kontynent ten rozciąga się od ramki mapy aż do południka 0°. Północno-wschodnią część kontynentu zajmują wyspy. Na wschodzie ćwiartki, przy południku 0° znajduje się zachodni fragment Europy, a na południe od niej zachodnia część Afryki. Na południu ćwiartki, przy równiku, leży północna część Ameryki Południowej. ćwiartka północno-wschodnia, zajmująca prawą dalszą część mapy. W tej ćwiartce leżą: Europa, bez zachodniej części kontynentu, niemal cała Azja, bez północno- wschodniego skrawka kontynentu. Na południowym zachodzie ćwiartki znajduje się północno-wschodnia część Afryki. ćwiartka południowo-zachodnia, znajdująca się w lewej bliższej części mapy. W tej ćwiartce mieści się niemal w całości Ameryka Południowa, bez północnego fragmentu kontynentu oraz na południu ćwiartki połowa Antarktydy. ćwiartka południowo-wschodnia, znajdująca się w prawej bliższej części mapy. W północno-zachodniej części ćwiartki leży południowa część Afryki. W północno- wschodniej części ćwiartki znajduje się Australia i na północ od niej, przy równiku, wyspy należące do Azji. Na południu ćwiartki, przy dolnej ramce mapy leży połowa Antarktydy. Przy dalszym brzegu planszy, pomiędzy tytułem mapy a trójkątem, znajduje się objaśnienie sygnatur, użytych tylko na tej mapie i nie objaśnionych na planszy „Legenda”. Są to: ośrodki wydobycia rud żelaza, oznaczone wypukłym okręgiem z pionową linią wewnątrz. W druku barwnym koło jest czerwone a jego obwódka i linia w środku czarne. ośrodki wydobycia rud żelaza, pokazane znakiem złożonym z dwóch poziomych łuków i kropki pomiędzy nimi. W druku barwnym łuki i kropka są czarne a wnętrze znaku niebieskie. Opis treści mapy Zanim odszukasz na mapie poszczególne ośrodki wydobycia rud żelaza i miedzi, przypomnijmy, co to są rudy żelaza i rudy miedzi i jakie mają znaczenie w gospodarce. Rudy żelaza są to minerały, zawierające pierwiastek chemiczny – żelazo. Rudy żelaza występują w przyrodzie dosyć powszechnie, ale na potrzeby przemysłu wydobywa się tylko te skały, które składają się przynajmniej z 25% żelaza. Żelazo wykorzystuje się od czasów prehistorycznych do wyrobu narzędzi. Człowiek pierwotny wytapiał ten metal z rudy w ognisku. Później zaczęto budować piece, służące do pozyskiwania żelaza. Gwałtowny rozwój hutnictwa nastąpił podczas rewolucji przemysłowej w XIX wieku. Dziś żelazo jest jednym z najważniejszych surowców w światowej gospodarce. Produkuje się z niego stal, która ma wszechstronne zastosowanie w przemyśle. Używa się jej między innymi do wyrobu blach, karoserii samochodowych, rur, puszek do konserw i napojów, elementów mebli, konstrukcji budowlanych, narzędzi chirurgicznych i wielu innych artykułów. Rudy miedzi, podobnie jak rudy żelaza, są to minerały zawierające pierwiastek chemiczny – miedź. Miedź była znana i używana nawet wcześniej niż żelazo. Człowiek prehistoryczny stosował ją do wyrobu ozdób. Potrafił też wytworzyć brąz, czyli stop miedzi z cyną, który dzięki temu, że był twardy, bardzo dobrze nadawał się do produkcji narzędzi. Obecnie miedź stosuje się w wielu gałęziach przemysłu. Pierwiastek ten bardzo dobrze przewodzi prąd i dlatego używa się go do produkcji przewodów elektrycznych. Miedź stosuje się również do wyrobu maszyn przemysłowych, instalacji wodociągowych i pokryć dachów oraz w przemyśle elektronicznym i telekomunikacji. Teraz, kiedy powtórzyliśmy wiadomości o rudach żelaza i miedzi, możesz rozpocząć czytanie mapy. W Europie na mapie oznaczono dwa ośrodki wydobycia rud żelaza. Pierwszy z nich znajduje się w południowo-wschodniej części kontynentu. Jest to ośrodek w Krzywym Rogu, leżący na północ od Morza Czarnego, na Ukrainie. Drugie miejsce wydobycia rud żelaza w Europie znajduje się na północy kontynentu, w pobliżu koła podbiegunowego północnego, w północnej Szwecji. Rudy miedzi w Europie wydobywa się przede wszystkim w środkowej części kontynentu, w Polsce. W Azji na mapie pokazano kilka ośrodków wydobycia rud żelaza. Na granicy Europy i Azji, na północ od Morza Kaspijskiego oznaczono dwa ośrodki. Pierwszy, wysunięty bardziej na północ, znajduje się w Rosji, na południu gór Ural. Drugi leży w Kazachstanie, u południowo-zachodnich podnóży Uralu. Kolejne miejsce wydobycia rud żelaza znajduje się w centrum kontynentu, w Rosji. Trzy sygnatury, oznaczające ośrodki wydobycia tego surowca, znajdują się w środkowo-wschodniej Azji. Są to ośrodki, leżące w Chinach, gdzie wydobywa się najwięcej rud żelaza na świecie. Na południu kontynentu, w środkowej jego części, w Indiach znajdują się kolejne dwa ośrodki wydobycia rud żelaza. Jeden z nich oznaczono na zwrotniku Raka, a drugi na południe od niego. Indie zajmują drugie miejsce w Azji pod względem wydobycia rud żelaza. Rudy miedzi występują na południowo-wschodnim krańcu Azji: na wyspach Archipelagu Malajskiego, leżących na południe od równika oraz na Filipinach, znajdujących się pomiędzy zwrotnikiem Raka i równikiem. Filipiny leżą na wyspach, które w skali mapy mają małą powierzchnię. Dlatego w miejscu, gdzie znajduje się symbol ośrodka wydobycia rud miedzi, usunięto linię brzegową wyspy. W Afryce rudy żelaza są wydobywane na północy kontynentu, na wschód od południka 0°, na zachodzie, pomiędzy zwrotnikiem Raka i równikiem, oraz na południu, w pobliżu zwrotnika Koziorożca. Rudy miedzi wydobywa się w ośrodku, położonym na południu kontynentu pomiędzy równikiem i zwrotnikiem Koziorożca. W Ameryce Północnej rudy żelaza wydobywa się we wschodniej części kontynentu. Ośrodek wydobycia tego surowca, na mapie najdalej wysunięty na północ, znajduje się we wschodniej Kanadzie. Kolejne dwa ośrodki leżą na północnym wschodzie Stanów Zjednoczonych. Czwarty ośrodek znajduje się na południowym wschodzie kontynentu. Rudy miedzi w Ameryce Północnej wydobywa się w dwóch regionach. Pierwszy z nich leży na zachodzie kontynentu w Stanach Zjednoczonych. Na mapie zaznaczono tam dwa ośrodki wydobycia tego surowca. Kolejne dwa miejsca eksploatacji rud miedzi znajdują się na wschodzie kontynentu, w południowo-wschodniej Kanadzie. W Ameryce Południowej rudy żelaza wydobywa się na północy kontynentu, na północ od równika, w Wenezueli. Bardzo duże złoża tego surowca znajdują się we wschodniej części kontynentu, na północ od zwrotnika Koziorożca, w Brazylii. Trzeci ośrodek wydobycia rud żelaza na tym kontynencie oznaczono na południe od zwrotnika Koziorożca, w Chile. W Chile znajdują się również bardzo bogate złoża rud miedzi. Na omawianej mapie oznaczono dwa ośrodki ich wydobycia w tym kraju. Australia jest kontynentem obfitującym zarówno w rudy żelaza jaki i rudy miedzi. Rudy żelaza wydobywa się na północno-zachodnim i zachodnim wybrzeżu kontynentu. Ośrodki eksploatacji rudy miedzi znajdują się w północno-wschodniej części kontynentu, na północ od zwrotnika Koziorożca oraz na Tasmanii, wyspie położonej na południe od Australii. Wyspa ta jest niewielka, dlatego nie pokazano jej linii brzegowej, jedynie symbol oznaczający ośrodek wydobycia rud miedzi. Na Antarktydzie nie ma ośrodków wydobycia rud żelaza i miedzi. Po zakończeniu czytania schowaj planszę z powrotem do teczki. Pliki do pobrania: 19_opis planszy i 19_opis tresci Polska to kraj zasobny w surowce mineralne, rozmieszczenie i ilość złóż surowcowych jest jednak zróżnicowana. Występowanie naturalnych bogactw jest związane z przeszłością geologiczną i zjawiskami, jakie zachodziły przez miliony lat. Surowce mineralne są zaliczane do grupy bogactw wyczerpywanych, co oznacza, że po wydobyciu złóż po prostu się skończą. Szacunkowo największe w Polsce są pokłady węgla kamiennego, węgla brunatnego, soli kamiennej, rud miedzi, cynku i ołowiu. Cały czas trwają badania geologiczne nad odkryciem nowych złóż i rozpoczęciem eksploatacji, gdyż posiadanie własnych zasobów surowcowych daje dużą niezależność dla kraju i obniża koszty rozwoju gałęzi przemysłowych, które wykorzystują surowce mineralne. Taka niezależność Polski jest możliwa zwłaszcza przy wykorzystaniu pokładów węgla kamiennego i węgla brunatnego, które są wykorzystywane w przemyśle energetycznym i hutnictwie. W pewnym stopniu złoża surowcowe kształtowały kierunek wprowadzanych technologii w przemyśle, zwłaszcza w energetyce, stąd ciągle jeszcze mniejsze znaczenie ropy naftowej i gazu ziemnego, których Polska ma znikome ilości a większość importuje. Poza surowcami energetycznymi niezwykle ważną rolę dla naszego kraju odgrywają surowce metaliczne. Tutaj należy wymienić przede wszystkim złoża rudy żelaza, złoża miedzi, złoża cynku i ołowiu. Rudy żelaza w Polsce są na wyczerpaniu, nie odgrywają większego znaczenia, chociaż hutnictwo żelaza ma kilkusetletnie tradycje na ziemiach polskich. Początki wydobycia tych złóż odnotowano już w XIII wieku (słynne dymarki świętokrzyskie). Przez następne stulecia intensywnie wydobywano ten surowiec, co spowodowało wyczerpanie złóż (główne rejony wydobycia rud żelaza to obecne województwo śląskie — miasta Częstochowa, Kłobuck, województwo łódzkie — miasto Łęczyca, gdzie złoża zostały całkowicie wyczerpane; także obszary dzisiejszego województwa świętokrzyskiego — miasta Starachowice i Końskie). Już w wieku XIX zapotrzebowanie na rudę żelaza uzupełniano znacznym importem surowca. Rudy żelaza w Polsce występowały jako syderyty w znacznej mierze z małą zawartością żelaza, sięgającą około 30%. Dzisiaj geolodzy zlokalizowali złoża rud żelaza na Pojezierzu Suwalskim. Niestety mimo dużej zawartości żelaza nie są wydobywane, gdyż nie zezwala na to ich głębokość (im głębiej są położone warstwy skalne złoża, tym wyższe są koszty eksploatacji), także względy ekologiczne i walory przyrodnicze całego pojezierza. Obecnie Polska sprowadza złoża żelaza przede wszystkim z sąsiedniej Ukrainy — Zagłębie Krzywy Róg oraz ze Szwecji — Zagłębie Kiruna. Następny surowiec metaliczny wydobywany na obszarze naszego kraju to rudy miedzi. Szacunkowo złóż miedzi wystarczy na około pięćdziesiąt lat przy racjonalnej eksploatacji. Ponadto geolodzy odkryli złoża na dużych głębokościach w rejonie obecnego wydobycia surowca. Polskie zagłębia miedziane są znaczne, średnia zawartość w rudzie miedzi jest określana na około 2%. Największe zagłębie wydobycia miedzi to Zagłębie Lubińsko-Głogowskie (największe wśród krajów europejskich); miedź jest wydobywana w kopalniach zlokalizowanych w: Polkowicach, Rudnej, Lubinie, Sieroszowicach. Poza Zagłębiem Lubińsko-Głogowskim miedź jest wydobywana (na mniejszą skalę) na Przedgórzu Sudeckim, rejonie Bolesławca i Złotoryi (województwo dolnośląskie) oraz w Górach Świętokrzyskich. Według danych statystycznych za rok 2003 wydobycie miedzi w Polsce kształtowało się na poziomie 30 milionów ton rud miedzi rocznie, dzięki czemu Polska była na ósmym miejscu pod względem wydobycia na świecie, na a drugim w Europie. Z kolei produkcja tzw. miedzi rafinowanej wyniosła 550 tysięcy ton (dane za rok 2005). Bogate złoża miedzi to ważny element polskiej gospodarki, ważniejszy tym bardziej ze złoża miedzi mają domieszki metaliczne, przede wszystkim srebra, ołowiu, niklu, złota, wanadu, kobaltu, selenu, które można pozyskiwać z rudy miedzi. Dlatego też Polska odznacza się znacznym wydobyciem srebra. Według danych za 2003 rok zajmowała siódme miejsce na świecie w produkcji srebra (wielkość na poziomie 1200 ton rocznie). Rudy cynku i ołowiu (zazwyczaj występujące razem) to następne surowce metaliczne występujące w Polsce; wydobywane przede wszystkim na Wyżynie Śląskiej w rejonie Olkusza (największe złoża), Trzebini, Bytomia, Piekar Śląskich. Zaletą złóż cynku i ołowiu jest zaleganie na małych głębokościach rzędu 50-400 metrów pod ziemią, skupione w tzw. gniazdach, dzięki czemu koszty eksploatacji są niewielkie. Zazwyczaj z rudami ołowiu i cynku występują złoża srebra i kadmu. W Polsce importuje się boksyty (brak złóż rodzimych) przede wszystkim z Węgier w celu wykorzystania w elektrowniach węglowych (opalanych węglem brunatnym w rejonie Konina Bełchatowa i Turka); bowiem ten surowiec pozwala na uzyskanie dużych ilości energii elektrycznej. Kolejna grupa surowców występujących w Polsce to surowce chemiczne, czyli złoża soli kamiennej, złoża soli potasowej i pokłady siarki rodzimej. Sól kamienna to surowiec wydobywany w Polsce od wieków. Mamy dwa zasadnicze zagłębia pokładów solnych. Pierwsze to zagłębie solne w zapadlisku przedkarpackim. Główne rejony wydobycia to Wieliczka, Bochnia, Żory i Rybnik, gdzie pochodzenie pokładów solnych jest związane z intensywnym parowaniem wody morskiej, która niegdyś zalegała na obszarze Polski, jakie miało miejsce w trzeciorzędzie. Te pokłady obecnie są niewielkie, a w niektórych miejscach wydobycia (kopalnia soli w Bochni i Wieliczce) otwarto muzea przeznaczone dla turystów, którzy bardzo licznie odwiedzają te miejsca. Drugi rejon eksploatacji soli kamiennej to wał Kujawsko-Pomorski, zlokalizowany na Pojezierzu Kujawsko-Pomorskim; główne miejsca wydobycia to Inowrocław i Kłodawa. Pochodzenie tych formacji solnych również ma związek z intensywnym parowaniem wody morskiej, tyle ze w permie. Wydobycie soli kamiennej jest utrudnione ze względu na znaczną głębokość, na jakiej są położone pokłady tego surowca. Są jednak rejony gdzie powstały tzw. wysady solne, inaczej słupy solne, gdzie sól zalega płytko. Jako metodę wydobycia często stosuje się tzw. metodę hydrauliczną. Dla gospodarki polskiej duże znaczenie odgrywa sól potasowa. Rejony wydobycia to przede wszystkim Kłodawa i Wejherowo. Kolejny surowiec chemiczny — siarka, współcześnie prawie w ogóle nie jest wydobywany, pomimo dużych złóż. Jeszcze kilka lat temu siarka była eksploatowana w Zagłębiu Tarnobrzeskim. Jako główne ośrodki wydobycia należy wymienić Machów koło Tarnobrzega, Osiek, Grzybów i Jeziorko. Siarka była wydobywana metodą podziemnego wytopu gorącą wodą (złoża zalegają płytko); w latach zapotrzebowania na złoża siarki, Polska była czołowym eksporterem tego surowca. Lata 80. i 90. ubiegłego stulecia to wydobycie rzędu 5 milionów ton rocznie, co było imponującą wielkością. Niestety kolejne lata spowodowały spadek zapotrzebowania na nawozy sztuczne (uzyskiwane z siarki) oraz wzrost wykorzystania siarki uzyskiwanej z odsiarczania ropy naftowej, tańszej w produkcji. Stąd też doszło do zamykania kolejnych kopalń w Machowie, Osieku i Grzybowie. Ze względu na dużą degradację środowiska w Zagłębiu Tarnobrzeskim, wywołaną intensywną eksploatacją złóż, przekształcono to wyrobisko kopalniane na zbiornik rekreacyjny. Mimo obaw ekologów i braku funduszy po kilku latach starań wreszcie udało się zalać tereny wyrobiska wodą, a w najbliższym roku zbiornik będzie udostępniony turystom i mieszkańcom. Współcześnie w Polsce, jak i na całym świecie odzyskujemy siarkę w procesie odsiarczania ropy naftowej i gazu ziemnego, co jest znacznie bardziej opłacalne i nie wpływa tak niekorzystnie na środowisko przyrodnicze. Następna grupa surowców to surowce skalne. Skały wykorzystywane są przede wszystkim jako budulec w przemyśle ceramicznym, przemyśle budowlanym, przemyśle szklarskim; ich obecność w znacznych ilościach umożliwia rozwój wielu gałęzi przemysłowych oraz eksport nadwyżek produkcyjnych. Jako najważniejsze surowce skalne należy wymienić: gliny, wapienie, piasek szklarski, lessy, kaolin, iły, piaski. Surowce skalne są eksploatowane w kamieniołomach, oto najważniejsze regiony geograficzne wydobycia w Polsce: Sudety i Przedgórze Sudeckie (zwłaszcza kamieniołom w Jaworznie, Strzegomiu, Strzelinie) Góry Świętokrzyskie (kamieniołom w Kielcach-Kadzielnia, Skarżysku-Kamiennej) Wyżyna Krakowsko-Częstochowska (kamieniołom w Krzeszowicach, Ogrodzieńcu) Niecka Nidy (pokłady gipsu) Nizina Śląska (cały obszar bogaty w pokłady wapieni) Wyżyna Lubelska (pokłady kredy piszącej i margli). Obecność skał na obszarze Polski, zwłaszcza na terenach polodowcowych (rzeźba młodoglacjalna) to efekt oddziaływania lodowca i zachodzących procesów geologicznych na przestrzeni milionów lat. Dla pozyskania piasku i żwiru korzysta się bardzo często z piasku rzecznego, który jest wydobywany w korytach rzek, a potem transportowany barkami w dół rzeki (jest to często praktykowane na Wiśle, na przykład w rejonie Tarnobrzega, Torunia). Obszary Polski północnej to wykorzystywanie form polodowcowych, przede wszystkim głazów narzutowych, glin i iłów, do przemysłu, gdyż ich ilość i ułożenie pozwala na eksploatację. To dzięki złożom surowców skalnych w Polsce rozwinęło się wiele gałęzi produkcyjnych, chociażby liczne cementownie, huty szkła czy zakłady produkujące ceramikę. Surowce mineralne to podstawa dla rozwoju przemysłu metalurgicznego, przemysłu chemicznego, przemysłu elektromaszynowego i przemysłu energetycznego, stad ich ogromne znaczenie dla Polski. Wykorzystanie surowców skalnych w Polsce przedstawia się następująco: glin — samodzielne pokłady glin spotykane są na terenie województwa podkarpackiego w rejonie miejscowości Ropczyce, służą do produkcji wyrobów ogniotrwałych; wapienie — zalegają głównie w województwie świętokrzyskim — około 40% całego wydobycia w Polsce, a także w województwie małopolskim, opolskim, kujawsko-pomorskim; z wapieni wyrabia się przede wszystkim cement i wapno; zakłady przemysłowe to: Sitkówka- Nowiny, Ożarów, Działoszyn, Strzelce Opolskie; gipsy — główny rejon wydobycia w Polsce to Niecka Nidy, województwo świętokrzyskie; służą do produkcji wyrobów gipsowych; zakład produkcyjny Gacki koło Pińczowa; piasek szklarski — duże pokłady zalegają w całej Polsce, ale przede wszystkim spotykane są na terenie województwa podkarpackiego, śląskiego, dolnośląskiego,łódzkiego; stosowane do produkcji szkła — zastosowanie w przemyśle szklarskim, samochodowym itp. Największe zakłady produkcyjne to huta w Sandomierzu, Krośnie, Piotrkowie Trybunalskim, Sosnowcu, Zawierciu, Jaworznie; obecnie ta branża przezywa zastój produkcyjny co ma związek z załamaniem przemysłu samochodowego; lessy — bardzo duże pokłady zalegają na terenie województwa lubelskiego i mniejsze w województwie świętokrzyskim; Wyrabia się z nich cegłę i klinkier; zakłady produkcyjne na obszarze całej Polski; kaolin — złoża występują w całej Polsce; wyrabia się z niego ceramikę ozdobną i stołową; największe zakłady produkujące porcelanę w Polsce to: Ćmielów, Chodzież, Wałbrzych, Włocławek, Pruszków; gliny, iły, piaski, kaolin — występują razem, przede wszystkim na terenie województwa lubelskiego, śląskiego, wielkopolskiego; służą do produkcji ceramiki sanitarnej i ceramiki elektrotechnicznej; główne zakłady produkcyjne znajdują się w Kole, Krasnystawie, Katowicach gliny, iły, kaolin — występujące razem na terenie województwa świętokrzyskiego, dolnośląskiego i łódzkiego; Wytwarza się z nich wyroby porcelitowe, kamionkowe, fajans; zakłady są zlokalizowane w Strzegomiu, Suchedniowie, Bolesławcu, Opocznie, Świdnicy;